In Memoriam Rita van Gaalen–Louwen
Op dinsdag 8 december kregen wij het bericht dat Rita van Gaalen-Louwen overleden was. Rita was erelid van de DOS. Dat is ze niet zomaar geworden.
Toen Fred en ik zo’n 52 jaar geleden bij DOS kwamen zat zij in het bestuur, haar taak was ledenadministratie en penningmeester. Ze zorgde er voor dat de contributie binnen kwam en deed dit heel precies en vol overgave. Elk lid werd ingeschreven en in haar kasboek schreef ze alles op. Aan de ene kant de inkomsten en aan de andere kant uitgaven. Elke cent moest verantwoord zijn. Eén maal per jaar was er ledenvergadering. Ervoor was er kascontrole, maar de kas van Rita klopte altijd. Ook een beetje door haar inzet is DOS blijven bestaan.
Rita is wel 25 jaar bestuurslid geweest van DOS. Hoe lang ze lid is geweest, dat weten wij niet. Want door het asbest op de gymzaalzolder zijn alle exacte gegevens van DOS verloren gegaan. Wel weten we dat zij heel wat tijd en liefde in DOS heeft gestoken. Als er iets georganiseerd moest worden, dan was zij altijd paraat.
En met uitvoeringen (toen om de 2 jaar) hielp ze mee met kleding maken. Dan werd er van alles gekocht, maar het moest wel binnen het budget blijven, want daarin was ze streng.
In de Pluvierstraat, waar ze toen woonde, zijn er heel wat besluiten genomen. Ze zette zich altijd voor de volle honderd procent in. En zat je ergens mee, dan kon je altijd bij haar terecht en probeerde ze een oplossing te vinden. Rita was toen een beetje “de moeder van DOS”.
In 1985 vond ze het wel welletjes en ging uit het bestuur. Ze had genoeg voor de vereniging gedaan en ging andere leuke dingen doen, zoals de zang, breien etc. Toen werd het contact met haar wat minder. De liefde voor verenigingen gaf ze ook aan haar kinderen door. Marion heeft nog jazzdans gegeven, Adam en Jan verzorgden samen op diverse uitvoeringen de muziek. Dat ging nog met plakken van verschillende muziekjes aan elkaar en monteren op een grote band etc. Je kon het toen nog niet downloaden van You Tube. Dit was voor ons een hele verlichting want het kostte veel tijd en wij waren hier niet zo goed in.
In 2010, toen de vereniging 90 jaar bestond, was ze ook van de partij. Bij het 95 jaar bestaan van DOS kwam ze nog op de receptie. Ze vond het erg jammer dat ze de show in het theater ”De Naald” niet kon zien, want ze ging toen op vakantie, maar beloofde:”Bij de volgende show of Onderlinge wedstrijden kom ik zeker kijken”.
Maar dit heeft niet zo mogen zijn.
Heel triest, maar op de dag van de onderlinge wedstrijden, 12 december, was haar begrafenis.
Wij wensen haar familie heel veel sterkte toe met dit gemis.
Fred en Corry Debeij
